คืนหนาว
ดาวเต็มฟ้า
อุ่นไอจากน้ำตา
ทุกเรื่องราวออกมาจากหัวใจ
ไม่มีเวลามากพอ
ขอแค่ได้กอดเธอไว้
ฟังเสียงเต้นจากหัวใจข้างใน
ก่อนรุ่งเช้าวันใหม่จะไม่มีเรา
เก็บความผูกพันอันแสนหวาน
ไว้คิดถึงวันวานในยามเหงา
ความสวยงามที่เกิดขึ้นระหว่างเรา
จะไม่มีใครมาพรากเอาจากเราไป
ไม่รู้กี่คืนต่อกี่คืนที่ยังฝันถึงวันเวลาเก่าๆ
ไม่รู้กี่วันต่อกี่วันที่เรื่องราวระหว่างเราวนเวียนกลับมาหา
ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่เผลอร้องไห้เสียน้ำตา
ไม่รู้ทำไมเวลาไม่เคยลบเลือนความผูกพัน
"...หันมามองทางนี้บ้าง มุมเล็กๆบนโลกใบกว้าง ผู้ชายคนหนึ่งนั่งจมอยู่กับความเหงา ท่ามกลางผู้คนเดินผ่านไปมา ไม่หวังให้สายตา ใครมองเห็น หวังเพียงสายตาใยดีจาก
"เธอ" เท่านั้น ผู้หญิงคนเดียวที่จะทำให้ลมหายใจที่เหลืออยู่ มีโอกาสได้รับรู้ถึงด้านที่สวยงาม ของโลกใบนี้ คว้างและเจ็บร้าวในทุกวันที่ยังคงถูกเมินเฉย แต่ด้วย
"ความรัก" ที่มีให้นั้น เกินกว่า
"ความท้อแท้" จะเป็นฝ่ายเอาชนะ ได้ จึงเฝ้ารออยู่อย่างเปลี่ยวดาย แปลกแยกจากผู้คนรอบด้าน คอยความเข้าใจจากเธอที่ดูเหมือนจะเคยเริ่มต้น คอยการหยุดชะงักนั้นขยับ เขยื้อนอีกครั้ง ทั้งหมดทุกอย่างที่คิด ที่ทำ ที่รู้สึกและที่เป็นอยู่ มีเหตุมีผลมาจาก
"รัก" ที่มากกว่าชีวิตทั้งชีวิตจะอธิบายได้หมดสิ้น..."
ตัดสินใจทำอะไรก็ได้
ที่ทำให้
ชีวิตเธอ มีความสุข
ด้วยตัวของเธอเอง
แค่นั้น
ผู้ชายคนนี้ก็มีความสุขด้วยเช่นกัน
แม้จะไม่ได้คอยอยู่ข้างๆเหมือนก่อน
แต่หากวันใดที่หันมองกลับมา
เธอจะพบคนๆนี้อยู่ข้างหลัง
คอยเอาใจช่วยเธอเสมอ
"...ในห้องนอนเล็กๆ มีแสงไฟจากฝ้าเพดานสองดวงส่องไปยังรูปภาพข้างฝา มือหนึ่งกุมมือเธอไว้ อีกมือหนึ่งโอบกอดเธอไว้อย่างทะนุ ถนอม มองเห็นความสุขจากรอยยิ้มของเราทั้งคู่ ไม่ว่าจะเป็นเวลารุ่งเช้า หรือก่อนเข้านอนของทุกๆวัน ทุกครั้งที่เรามองเห็น ภาพนี้ จะคอยเตือนเราเสมอ ความรักของเราต้องฟันฝ่าอุปสรรคมากมายเพียงใด? ต้องเจ็บปวดและทนทุกข์ทรมานแค่ไหน? กว่าความสุขจะ กลายเป็นผลตอบแทนให้กับเราทั้งคู่ อย่าปล่อยให้สิ่งใดๆมาเปลี่ยนแปลงหรือทำลายความรู้สึกที่มีค่านั้น ใช้ชีวิตทั้งหมดที่มี ให้ชีวิตทั้ง หมดที่เหลืออยู่ เป็นเวลาที่เราทั้งคู่ใช้ร่วมกัน ด้วยความรัก ด้วยความเข้าใจ และเชื่อใจในกันและกัน เพราะว่าโลกนี้ไม่มีใครอีกแล้ว ที่จะทดแทนเธอ ที่จะทดแทนฉัน ทดแทนความรัก ทดแทนความสุข เพื่อทำให้ชีวิตของเราทั้งสองคนนั้นดำรงอยู่ต่อไปได้ ไม่มี... ไม่มีเลยจริงๆ..."
