เราเคยผ่านคืนวันและความฝันนั้นมาด้วยกัน   ความรู้สึกผูกพันทำให้ฉันนึกถึงวันวาน   ที่เราเคยร่วมเรียงเคียงไหล่  หนักเบา เท่าไรไม่หวั่น   แบ่งปันสุขทุกข์ร่วมกัน  กอดคอฟันฝ่ากันมา

* เหนื่อยล้าเพียงใด เพื่อนเอ๋ยเพื่อนไม่เคยบ่น  รอยยิ้มน้ำตาปะปน  บนทางแห่งความเข้าใจ  สดสวยงดงามกว่าคำนิยาม ใดๆ  แต่งเติมเพิ่มความภูมิใจให้ชีวิตที่เกิดมา

วันใดที่ใครล้มลง  เรายังคงประคองกันไป  ความรู้สึกห่วงใย  เป็นยังไงไม่เคยทิ้งกัน   คอยผลักดันให้กำลังใจ  เดินต่อไปไม่ หวั่น  ตรงที่ยืนอยู่ทุกๆวัน  เพื่อนนั้นมีส่วนเสมอ (เพื่อนนั้นยังอยู่ในใจ)







"ความจริงชีวิตผมคลุกคลีอยู่กับเพื่อนเป็นส่วนใหญ่    แต่กลับมามีโอกาสเขียนเพลงถึงเพื่อนเอาตอนหลังๆ   ผมเขียนเพลงนี้ใน ขณะที่รู้สึกว่า  ตัวเองเป็นคนหนึ่งที่โชคดีเอามากๆ  เพราะมีเพื่อนดีๆหลายคนร่วมหัวจมท้ายกันมาตั้งแต่เล็กจนโต วันเวลาได้กลั่น กรองคนเหล่านั้นให้ มีค่าสมกับคำนิยามของความเป็น "เพื่อน" ที่แท้จริง  ผมเขียนเพลงนี้ให้กับเพื่อนทุกๆคน  หากเป็นที่ ประทับใจ  ผมหวังว่าสักวันหนึ่งเราคงได้ร่วมวงกอดคอร้องเพลงนี้ไปพร้อมๆกัน  เพื่อตอกย้ำมิตรภาพระหว่างเราให้แน่นแฟ้นยิ่งๆ ขึ้นไป " (9 กุมภาพันธ์ 2539)


***ขอบคุณภาพประกอบไฟล์วีดีโอจากโปสการ์ดร้าน วิลาวัลย์ จ.ศรีสะเกษ