ภายในใจปวดร้าวเมื่อเห็นเธอไปกับเขา ได้แต่เจ็บทนเอาเท่าที่มันจะไหว ความกังวลทำให้ต้องทนอยู่ เพื่อดูเขาจนเรามั่นใจ แม้มันจะทำ ให้ใจถูกทำร้าย...ก็ยอม
ถึงทุกสิ่งที่ทำนั้นมันเป็นการสูญเปล่า เพราะใจเธออยู่กับเขา เราไม่มีสิทธิ์แล้ว เพียงในใจนั้นยังคงเป็นห่วง ด้วยความรัก
และความจริง ใจ แม้มันไม่มีความหมายใดใด...กับใจของเธอ
* เพราะรักเกินไปไม่เคยจะคิดตัดใจ แค่เห็นไกลๆไม่ทำอะไรวุ่นวาย ให้รู้เธอเป็นสุขใจ เขาไปกับเธอได้ดี รักมากเกินกว่าเราที่
มี...ก็จะไป
** พ้นชีวิตเธอไปจากวันนั้น แม้ต้องช้ำกลืนกินก็ยินดี หมดห่วงเธอเสียทีเมื่อมีคนอยู่ดูแล รักถึงฝืนใจไปให้มันพ้น แม้จะต้อง
เป็นคนที่ยอม แพ้ทำใจไม่แคร์ แท้จริงต้องฝืนยืนดูเธอเดินจากไป...เหลือเพียงความว่างเปล่า
"เป็นความทรงจำดีดี อบอุ่นและสวยงาม ไม่มีสิ่งอื่นใดมาทำให้มันเปลี่ยนแปลงไปได้ สักเศษเสี้ยวหนึ่งของความคิดว่าจะต้อง
สูญเสียทุก สิ่งที่มีอยู่ขณะนั้นไปก็ไม่เคยมี มันจึงเหมือนกับล้มทั้งยืนเมื่อทุกอย่างพังครืนลง บทเรียนล้ำค่าจากความรักอัน
บริสุทธิ์ กับวันเวลาที่อิ่มเอม เปี่ยมสุข และแสนทุกข์ทรมาน" (พฤศจิกายน 2538)
|