จะปลอบใจอย่างไรก็คงไม่หาย  รักเขามากมาย  จนไม่อาจถอนตัวได้เลย    ถึงเขาจะจากไปอย่างใจเฉยเมย   ก็ยังไม่เคยจะลบ เลือนไปจากใจ ของเรา  ก็ความผูกพันนั้นมันเนิ่นนานเกินกว่าจะห้ามใจ  ไม่ให้คิดอะไรคงเป็นไปไม่ได้

* สิ่งที่ตั้งใจไว้ระหว่างเราสองคน   ต้องทนสู้เท่าไรจำได้หรือเปล่า   แต่แล้วก็พังลง   และมันคงจะหมดหนทาง  ที่จะสานต่อ ความฝันให้ดี ...ดังเดิม  (ที่สานต่อความฝันให้มันเป็นจริง)

เป็นเพียงความทรงจำที่ยังตอกย้ำ  ในทุกถ้อยคำ  ดังก้องอยู่เสมอข้างใน  วันเวลาผ่านไปไม่ช่วยอะไร  หลับตาครั้งใด  ภาพเก่าๆก็คืนเข้ามา ก็ความผูกพันนั้นมันเนิ่นนานเกินกว่าจะห้ามใจ  ไม่ให้คิดอะไรคงทำใจไม่ได้







"สรรหาถ้อยคำมามากมายสักเท่าไรในวันที่ใจสลาย    ก็ไม่มีสักคำที่มีผลฉุดรั้งความรู้สึกที่กำลังจมดิ่งลงในขณะนั้น    มีแต่คำ ถามมากมายที่ปราศจากซึ่งคำตอบให้ใจนั้นยอมรับ   ความหวานชื่นของคืนวันวานยังคงหอมหวลไม่จางหาย   ใจยังไม่อาจเชื่อ ได้ว่าไม่มีวันที่จะเหมือนเดิม" (มีนาคม 2538)